آیدا عربی، اعجوبه طرق

ورزش را از شش‌سالگی با ژیمناستیک شروع کرد. دو‌سالی در این رشته ماند و توانست مقام سوم استان را در رده نونهالان به دست آورد. در هفت‌سالگی تغییر رشته داد و به‌سراغ کاراته رفت. در این رشته نیز موفق شد یک طلای استانی و یک کشوری کسب کند. اما انگار علاقه‌اش در ورزش دیگری بود و سه سال پیش رشته دفاع شخصی را شروع کرد.

آیدا عربی، دختر ورزشکار محله طرق، در همین مدت کوتاه پیشرفت خوبی داشته است و توانسته چندین مقام اول در استان و کشور به‌دست آورد. او که کمربند مشکی این ورزش را دارد، بین دوستان باشگاهی‌اش به «اعجوبه» شناخته می‌شود.

مطلب مرتبط حسین طرقیِ فوتبال مشهد

-چه شد که دفاع شخصی را انتخاب کردی؟

روزی گروهی از ورزش دفاع شخصی برای اجرای برنامه به مدرسه‌مان آمده بودند. هنگامی‌که اجرایشان را دیدم، خوشم آمد. چون تجربه کاراته را داشتم، با دیدن حرکات آنها احساس کردم می‌توانم با آن ارتباط برقرار کنم.

-چه چالشی با این ورزش داشتی؟

روز‌های اول، اجرای برخی تکنیک‌ها برایم سخت بود. وقت زیادی برای تمرین می‌گذاشتم، اما خسته نمی‌شدم؛ چون هیجان این رشته ورزشی را دوست داشتم.

-چرا در کلاس، تو را با عنوان اعجوبه می‌شناسند؟

حرکت‌هایی را که بقیه نمی‌توانند انجام دهند، به‌راحتی اجرا می‌کنم. می‌توانم حرکت‌هایی را در هوا انجام دهم، به طوری که برخی از بچه‌های کلاس با تعجب مرا نگاه می‌کنند. استادهایم با دیدن حرکاتم تشویقم می‌کنند و این انگیزه‌ای است که بیشتر تمرین کنم.

-اگر دفاع شخصی را شروع نمی‌کردی، به سراغ چه ورزشی می‌رفتی؟

اسب‌سواری و تیراندازی را ادامه می‌دادم. البته الان هم گاهی همراه پدرم به اسب‌سواری می‌رویم.

-مشوقانت چه کسانی هستند؟

پدر و مادرم مشوق‌های اصلی من هستند و علاوه‌بر هزینه، وقتشان را هم برایم می‌گذارند. بعد از آن‎‌ها مربی‌هایم خانم‌ها فهیمه عبدی و شهناز هراتی مشوقم هستند. البته دو تا از دایی‌هایم هم با حرف‌هایشان به من انگیزه می‌دهند.

-برای آینده‌ات چه برنامه‌ای داری؟

دوست دارم برای تیم ملی انتخاب شوم و روزی در مسابقات جهانی توانایی‌ام را نشان دهم؛ بنابراین دائم مشغول تمرین هستم.

-بهترین خاطره‌ای را که از این ورزش داری برایمان تعریف کن.

آخرین اجرایی که داشتم لیلی شاهی، رئیس سبک، در سالن مسابقه حضور داشت و از اجرا و تکنیکم تعریف کرد. آنجا دیدم که مربی‌ام، خانم فهیمه عبدی، چقدر خوشحال شد. این صحنه خاطره‌انگیزترین و بهترین لحظه ورزشی من تا الان است.

-اگر روزی مسئولیتی داشته باشی، چه کاری برای دختران محله‌ات انجام می‌دهی؟

استعداد‌های زیادی در محله ما وجود دارد، اما امکانات کم مانع از پیشرفت آنها شده است. از سوی دیگر، هزینه‌های باشگاه‌ها زیاد شده و گروهی به این دلیل نمی‌توانند در مسابقه‌ها شرکت یا حتی ورزش کنند. اگر زمانی مسئولیتی داشته باشم، از ورزشکاران حمایت می‌کنم و تا آنجا که بتوانم، ورزش را با هزینه کم دردسترس همه قرار می‌دهم.

* این گزارش سه‌شنبه ۱۲ آبان‌ماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۳۵ شهرآرامحله منطقه ۷ و ۸ چاپ شده است.